Για τον Μεγάλο Περίπατο (25/5/2006)
Μιχάλης Παπαδάκης, γλύπτης
25/5/2006
 
Για τα πρακτικά του Δ.Σ. του ΕΜΣΤ, 25/5/2006
 
Για τον Μεγάλο Περίπατο
Σύντομες παρατηρήσεις πάνω στο «Σκεπτικό της έκθεσης» και τον κατάλογο των συμμετεχόντων καλλιτεχνών, που κατέθεσε στο Δ.Σ. η κα. Διευθύντρια στις 18/5/2006
 
1.
Συμμετέχουν 44 ζώντες καλλιτέχνες και ένα ιστορικό πρόσωπο, ο Δ. Πικιώνης.
Εξ αυτών:
α)
Ζουν και εργάζονται στις Η.Π.Α.:
11 καλλιτέχνες
=
25 %
β)
Ζουν και εργάζονται στη Γερμανία (7), στην Αγγλία (4), στη Γαλλία (4), στην Ιταλία (3). Σύνολο:
 
 
18 καλλιτέχνες
 
 
=
 
 
41 %
γ)
Ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα:
8 καλλιτέχνες
=
18 %
δ)
Ζουν και εργάζονται σε διάφορες χώρες
7 καλλιτέχνες
=
16 %
 
2.
Από τους 11 καλλιτέχνες που ζουν και εργάζονται στις Η.Π.Α. μόνον οι δύο είναι Αμερικανοί.
Το πολυπολιτισμικό μοντέλο των Η.Π.Α. μεταφέρεται σχηματικά στο Μεγάλο Περίπατο, απαρτίζοντας ταυτόχρονα υποσύνολό του.

Η πολυπολιτισμικότητα είναι σήμερα ένα γενικό κοινό χαρακτηριστικό των μεγαλουπόλεων. Η πολυπολιτισμικότητα όμως έχει σε κάθε μεγαλούπολη ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με διαφορετικές εθνοτικές συνθέσεις, που σε δεύτερο επίπεδο εκφράζουν τον ιστορικά διαμορφωμένο ρόλο της πόλης (χώρας) στην παγκόσμια οικονομία, πολιτική και τον πολιτισμό καθώς και τη δυναμική κατεύθυνση-συνεισφορά της κάθε φορά συγκεκριμένης μεγαλούπολης στο όλον του παγκόσμιου πολιτισμού.
Προς τι η επιμονή (όπως έγινε και στους Διαπολιτισμούς) να παρουσιάζεται στο ευρύ κοινό το επίσημο αμερικανικό μοντέλο ως πρότυπο; Από το επίσημο μοντέλο πάντα λείπει το αμερικανό underground.
 
3.

Το δόγμα ότι «η κοινωνία μας δεν χρειάζεται πλέον αισθητικές επαναστάσεις», για να επιβεβαιωθεί, επιλέγει και επιβάλλει ως Σύγχρονη Τέχνη μονόπλευρα τις εφαρμοσμένες τέχνες. Ό,τι, δηλαδή, στηρίζεται στο γραμμικό σχέδιο, το “εργαλείο” για την απεικόνιση-εκτέλεση μιας ιδέας καθώς και τις ψηφιακές εφαρμογές.

Αυτή η πρακτική είναι πλήρως αντιεπιστημονική, μη αντικειμενική, και ως εκ τούτου προσβάλλει την ελευθερία της εικαστικής δημιουργίας, την οποία ένα εθνικό ίδρυμα οφείλει πάνω απ’ όλα να θεραπεύει.

Η Τέχνη δεν έχει ανάγκη από τις κούφιες διακηρύξεις περί «πλουραλισμού» και «δημοκρατίας». Αυτό που έχει ανάγκη, είναι να είναι ελεύθερη –από οικονομικά και άλλα συμφέροντα– να απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Επίσης έχει ανάγκη τη συνδρομή της Επιστήμης στην καταγραφή ιστορικών και ποιοτικών κριτηρίων ως προς τα δικά της ιδιώματα μορφής και περιεχομένου.

Ο Μεγάλος Περίπατος είναι επανάληψη σε μεγάλη κλίμακα των Διαπολιτισμών, ίδια συνταγή.
 
Μιχάλης Παπαδάκης
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Designed by Design-It