Μιχάλης Παπαδάκης, γλύπτης

Πρόεδρος του ΕΕΤΕ

Μέλος του ΔΣ του ΕΜΣΤ

Γράφει ο έγκριτος δημοσιογράφος του Ιδρύματος στο ΒΗΜΑΓΑΖΙΝΟ 20/11/2005: «Οι καταγγελίες ότι η διευθύντρια του ΕΜΣΤ εμπόδιζε το ΔΣ να ελέγξει τη σύμβαση του έργου δεν έδειξαν να στηρίζονται πουθενά –μάλιστα αποσύρθηκαν εν τάχει ύστερα από παρέμβαση που ήρθε, σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα από το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού– και έτσι ο νέος πρόεδρος του ΔΣ θα έχει την εποπτεία του έργου στέγασης του μουσείου. Ωστόσο πρέπει να επισημανθεί ότι η όποια επικράτηση των απόψεων της διευθύντριας του μουσείου δεν σημαίνει καθόλου ότι τα προβλήματα λύθηκαν.»

Δηλαδή, κατά τον κ. Ζενάκο και σύμφωνα με πληροφορίες του, οι καταγγελίες μου ότι η Διευθύντρια δεν άφηνε το ΔΣ να εποπτεύσει το έργο δεν έδειξαν να στηρίζονται πουθενά και αποσύρθηκαν (από ποιον, πότε, πώς άγνωστο). Και γι’ αυτό τον λόγο, συνεχίζει, διορίστηκε από το ΥΠΠΟ νέος πρόεδρος του ΔΣ που θα έχει την εποπτεία του έργου… Και αυτό αποδεικνύει κατά τον κ. Ζενάκο την επικράτηση των απόψεων της διευθύντριας…!!! Τρικυμία εν κρανίω.

Ψέματα σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και συμπεράσματα κατ’ εντολή;

Το όλο δημοσίευμα του Α. Ζένακου είναι στημένο πάνω στον “κάνναβο” του προηγούμενου άρθρου μου και προσπαθεί να αντιτάξει τα επιχειρήματά του. Η βάση της κρίσης του ΕΜΣΤ, κατ’ αυτόν, βρίσκεται στο «ότι η χάραξη της πολιτικής του εγείρει πάθη ισχυρά, καθώς η αξιολόγηση αφορά απόψεις, πεποιθήσεις, σταδιοδρομίες, θέσεις εξουσίας, οικονομικά συμφέροντα και επαγγελματικές σχέσεις ανθρώπων που είναι παρόντες». Δηλαδή, είναι η ευθύνη στους καλλιτέχνες, κι όχι στη χειραγώγηση του μουσείου από τα franchise που λυμαίνονται την αγορά τέχνης.

Έτσι, ο εκπρόσωπος του ΕΕΤΕ στο ΔΣ του ΕΜΣΤ (όπως ορίζει ο νόμος), τον ενοχλεί. Τον ενοχλεί επειδή είναι ο μόνος που εκπροσωπεί θεσμικό πολιτειακό φορέα και δεν αποτελεί, όπως τα λοιπά μέλη του ΔΣ, προσωπική επιλογή του εκάστοτε υπουργού πολιτισμού.

Προκειμένου να κρύψει αυτή την παρά φύση σύνθεση του ΔΣ του ΕΜΣΤ, ο “έγκριτος” δημοσιογράφος εφηύρε την «ex officio» παρουσία μου στο ΔΣ του ΕΜΣΤ. Άλλοι “έγκριτοι” δημοσιογράφοι είχαν εφεύρει το ότι είμαι «το μόνο μη εκλεγμένο μέλος» του …!

Το έργο της αποκατάστασης του κτιρίου τέθηκε από τον Ιούλιο, όπως έπρεπε, κάτω από την εποπτεία του ΔΣ, που έχει και την αποκλειστική ευθύνη. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και για την πολιτική του μουσείου, που η εποπτεία της επίσης ανήκει στο ΔΣ. (Άραγε αυτό να εννοεί ο κ. Ζενάκος όταν γράφει «ότι τα προβλήματα δεν λύθηκαν»;) Στον τομέα αυτό η κα. Διευθύντρια εξακολουθεί να αλωνίζει ...

Παρακάτω δημοσιεύω δύο επιστολές μου προς το ΔΣ του ΕΜΣΤ, οι οποίες στις μέχρι τώρα συνεδριάσεις του δεν έχουν μπει για συζήτηση με το πρόσχημα των επειγόντων θεμάτων του κτιρίου. Γεγονός όχι τυχαίο, καθώς σηματοδοτεί τη στάση του ΥΠΠΟ (βλ. το άρθρο μου στην Εφημερίδα του Νοεμβρίου) που υποβαθμίζει την ευθύνη του για το ΕΜΣΤ, εστιάζοντας μονόπλευρα στο “μπετόν αρμέ” των κτιριακών εγκαταστάσεων, ενώ το “άυλο αγαθό” της θεσμικής λειτουργίας και της πολιτιστικής πολιτικής εκχωρείται.

Η πολιτική του ΥΠΠΟ είναι απλοϊκή στη σύλληψή της: Φτιάχνουμε το “μαγαζί” και το αφήνουμε στη διαχείριση αυτών που υπόσχονται την καλή λειτουργία του στην αγορά των χορηγών…

Στην πράξη το πράγμα περιπλέκεται και γίνεται διαπλεκόμενο, όταν η αγορά των χορηγών αξιώνει όλο και μεγαλύτερη χρηματοδότηση από την κρατική τσέπη!